Deze illustratie, gemaakt voor Stichting 3 mei, een liefdevol verzoek, viert een nieuwe vorm van herdenken — geworteld in erkenning, heling en verbondenheid. Scroll naar beneden voor een nadere toelichting op de diepere betekenis van deze illustratie en de daarin verwerkte symboliek.
Toelichting op de illustratie
Onder de brede kruin van een imposante kan kantri boom komt een diverse groep mensen samen. Hun kleding weerspiegelt de culturen en landen van hun voorouders — van Afrika tot Azië, van Suriname tot Indonesië, van het Caribisch gebied tot Nederland. Ze zijn de kinderen van het koloniale verleden van Nederland, maar hier staan zij niet als slachtoffers, niet als vreemden, maar als een verbonden gemeenschap.
In het midden houden een twee vrouwen samen een hart vast — het kloppende symbool van liefde, menselijkheid en gedeelde geschiedenis. De anderen staan in een kring om hen heen, verbonden door het hart en elkaars blik. Deze cirkel staat symbool voor een gezamenlijk en gedeeld verleden, maar ook voor de keuze om in het heden de handen ineen te slaan en elkaar te omarmen.
Ze bevinden zich in de holte van de boom, een veilige plek gevormd door de stevige, beschermende wortels die zich uitstrekken over de aarde. In de wereld onder hen zijn met rode stippen 53 landen gemarkeerd die geraakt zijn door het Nederlandse koloniale verleden.
Deze wortels herinneren eraan dat het koloniale systeem een wereldwijd netwerk van macht en onderdrukking was — maar in deze illustratie worden diezelfde wortels getransformeerd tot een fundament voor verbondenheid.
Boven hen rijzen de takken en bladeren van de kan kantri — de boom van herinnering, kracht en gemeenschap. Aan de hemel zien we het zachte licht van een zonsopgang: een nieuw begin. Deze nieuwe dageraad staat symbool voor een andere manier van herdenken. Een die niet alleen erkent, maar ook verbindt. Een die ruimte geeft aan het helen van het koloniale verleden zonder het te vergeten.
Deze illustratie is gemaakt in het kader van Stichting 3 mei, een liefdevol verzoek. In deze afbeelding staat verbondenheid centraal — één van de kernwaarden van de stichting, naast erkenning en heling. Dit werk herinnert ons eraan dat uit een pijnlijk verleden ook iets nieuws kan groeien: liefdevolle verbondenheid en een gezamenlijke toekomst.
Reactie plaatsen
Reacties